Γραμμένα σε διαφορετικές περιόδους, από το 1937 έως το 1988, και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο, μοιράζονται ωστόσο την ίδια έγνοια για τη θέση και τον ρόλο του λόγου, της υπερκατανάλωσής του ή της στέρησής του, στις σχέσεις των ανθρώπων και στις ζωές τους.
Στο πρώτο μονόπρακτο, την Καταστροφή, όπου είναι φανερή η πολιτική διάσταση, ένας αυταρχικός σκηνοθέτης, θέλοντας να εξαφανίσει κάθε ίχνος από την προσωπικότητα του πρωταγωνιστή του, του απαγορεύει, ανάμεσα στα άλλα, και να μιλάει. Ταυτόχρονα, ο τρόπος που μιλάει ο ίδιος λειτουργεί τρομοκρατικά για τη βοηθό του.
Στο Πηγαινέλα, τρεις γυναίκες συνομιλούν και ο λόγος που ακούει ο θεατής επιβεβαιώνει τη φιλία που τις ενώνει. Αντίθετα, τα λόγια που ψιθυρίζει η μια στο αυτί της άλλης χωρίς να μπορεί ο θεατής να τ’ ακούσει, και που αφορούν την τρίτη που απουσιάζει στιγμιαία, ίσως διαβρώνουν την ουσία αυτής της φιλίας.
Στο Πώς να πω, κεντρικό κείμενο της παράστασης και τελευταίο κείμενο του Μπέκετ δημοσιευμένο λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, δηλώνεται η δυσκολία να ειπωθεί με σαφήνεια αυτό που έχει ιδωθεί, η δυσκολία, δηλαδή, -αν όχι η αδυνατότητα- απόδοσης του κόσμου μέσω των λέξεων.
Στο Πράξη χωρίς λόγια 2, ο λόγος απουσιάζει εντελώς και το θέατρο οδηγείται στον μίμο, ενώ στο Play, τα τρία πρόσωπα, χωμένα μέσα σε τεφροδόχους, είναι καταδικασμένα να μιλούν αδιάκοπα, υπο το βασανιστικό φως ενός προβολέα που τους ανακρίνει, και να επαναλαμβάνουν επ’ άπειρον την ίδια πάντα ιστορία, εκείνη της τριγωνικής σχέσης τους.
Η παράσταση, χωρίς να απαλείφει ή να υποτιμά την οντολογική αγωνία που διατρέχει το έργο του Μπέκετ, προσπαθεί να αναδείξει τα κωμικά στοιχεία του, το ιδιότυπο χιούμορ και τη σκληρή ειρωνεία του, που συνήθως περνούν σε δεύτερη μοίρα στις περισσότερες σκηνικές αποδόσεις προς όφελος μιας εμφανώς ή/και φαινομενικώς «σοβαρότερης» και «τραγικότερης» ανάγνωσης. Τα διάφορα κείμενα συνδέονται μεταξύ τους με μελοποιημένα ποιήματα και «σαχλοκουβέντες» του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα.
Ταυτότητα της παράστασης
Κείμενα: Καταστροφή, Πηγαινέλα, Πώς να πω, Πράξη χωρίς λόγια 2, Play, Ποιήματα και Σαχλοκουβέντες
Συγγραφέας: Σάμουελ Μπέκετ
Μετάφραση-σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης
Μουσική: Κωστής Βοζίκης
Φωτισμοί: Σεσίλια Τσελεπίδη
Σκηνικά-κοστούμια: Angelus Novus και Ζαμπία Πατεράκη
Κατασκευή μάσκας και robe de chambre: Ζαμπία Πατεράκη
Συμμετοχή στη δραματολογία: Βιβή Θεοδωρακοπούλου
παίζουν
Στέλλα Βογιατζάκη
Θέμης Θεοχάρογλου
Μαρία Μουστάκα
Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης
ζωντανή μουσική
Κωστής Βοζίκης
Πληροφορίες της παράστασης
Χώρος: Θέατρο Σοφούλη, Τραπεζούντος 5 και Σοφούλη
Ημερομηνίες παραστάσεων: 1-3 και 8-10/10/2010
Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή
Ώρα: 21.15 και λαϊκή απογευματινή την Κυριακή στις 16.30
Τιμές εισιτηρίων: κανονικό: 15 ευρώ – φοιτητικό και λαϊκή απογευματινή: 10 ευρώ, δεκτές ατέλειες στη λαϊκή απογευματινή της Κυριακής
Κρατήσεις - Πληροφορίες: 2310423925
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου