Οι ταινίες αυτές ανοίγουν παράθυρα στο κόσμο, προσφέροντας πρόσβαση στη ζωή άλλων ανθρώπων.
Το φεστιβάλ χαρακτηρίζεται από την ενεργό συμμετοχή του κοινού στις συζητήσεις που ακολουθούν μετά από τις προβολές.
Φέτος στο επίκεντρο του φεστιβάλ θα είναι η Μέση Ανατολή: το Ισραήλ, η Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν, το Ιράν.
Επίσης θα προβληθούν ταινίες από τη Βραζιλία, τη Λιβερία, τη Ρωσία και τη Μεγάλη Βρετανία
.Στις δύο αίθουσες του «Αττικόν» θα προβάλλονται παράλληλα ένα ντοκιμαντέρ και μια ταινία μυθοπλασίας. Κάθε βράδυ θα πραγματοποιούνται τέσσερις προβολές. Την τελευταία μέρα του φεστιβάλ, την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου, το απόγευμα θα είναι αποκλειστικά αφιερωμένο σε ντοκιμαντέρ και η εκδήλωση θα κλείσει με συναυλία της Μικτής Χορωδίας του Δήμου Χανίων.
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου. 19.30 - 20.45
20.00 Λίβανο (σκηνοθ. Samuel Maoz 96 λ.)
Στην ταινία, η οποία εκτυλίσσεται εξ ολοκλήρου! μέσα σε ένα τεθωρακισμένο των Ισραηλινών παρακολουθούμε την πορεία του τανκ ενώ συνοδεύει περίπολο σεανίχνευση εχθρικής περιοχής. Αυτό που αρχικά παρουσιάζεται ως επιχείρηση ρουτίνας τίθεται σταδιακά εκτός ελέγχου και μετατρέπεται σε παγίδα θανάτου για το τετραμελές πλήρωμα του τανκ.
Σκηνοθετημένο αυτοβιογραφικό φιλμ από τον Samuel Maoz (ο ίδιος υπήρξε πολέμησε στον Λίβανο το 1982) και χρειάστηκε 25!χρόνια για να ξεπεράσει τις εμπειρίες του στον πόλεμο και να γράψει το σενάριο του φιλμ. Βραβεύτηκε με το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας 2009
20.00 Ο χρόνος που απομένει (σκην. Ελία Σουλειμάν 109 λ)
Μια ματιά στην καθημερινή ζωή των Παλαιστινίων στην Λωρίδα της Γάζας που παρέμειναν στη γη τους μετά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948 και σημαδεύτηκαν ως Άραβο-ισραηλινοί' ζώντας στην ουσία σαν μειονότητα στην ίδια τους τη χώρα. Υποψήφιο για το Χρυσό Φοίνικα στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών.
22.00 Το Μέγαρο Γιακουμπιάν (σκην. Μαρουαν Χαμεντ 172 λ)
Η ταινία (που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο το οποίο έγινε το μεγαλύτερο best seller όλων των εποχών στον αραβικό κόσμο μετά το Κοράνι !!!) διαδραματίζεται την δεκαετία του 1990 και είναι ένα δηκτικό και συγκινητικό ταυτόχρονα πορτραίτο της σύγχρονης Αιγυπτιακής (και γενικά αραβικής) κοινωνίας. Επίσημη συμμετοχή φεστιβάλ Βερολίνου, Σαν Φραντσίσκο και Ρώμης
22.00 Λεμονιά (Eran Riklis σκην. σενάριο 106 λ)
"Η λεμονιά" έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Βερολίνου 2008 στο πρόγραμμα Πανόραμα και υπήρξε από τις ταινίες που ξεχώρισαν, διακρίθηκε με το Βραβείο Κοινού και εξασφάλισε την προβολή της σε πολλές χώρες. "Η λεμονιά" είναι μία ταινία για τους αγώνες των ανθρώπων. Αγώνες για να προστατεύσουν αυτό που τους ανήκει, τις αρχές τους, την ανθρωπιά τους, τον τόπο τους, την ιστορία τους, που πολλές φορές όπως συμβαίνει και στη Μέση Ανατολή, είναι γραμμένη με αίμα.
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου, 20.00-23.45
20.00 Wellcome(Σκην Φιλιπ Λιορέ 115 λ)
ΕΠΙΣΗΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ 59η BERLINALE – PANORAMA. (Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής - Βραβείο Label των Europa Cinemas)
Είκοσι δύο μίλια νερού (η απόσταση ανάμεσα στο Καλαί και το Ντόβερ) στέκονται τελευταίο εμπόδιο για να ξανασυναντηθούν ο Μπιλάλ (Φιράτ Αϊβερδί) με την αγαπημένη του Μίνα (Ντέρια Αιβερδι) Ο Μπιλάλ φευγει από το Ιράκ και μετά από πορεία 4.000 χιλιομέτρων, περνώντας από τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, βρίσκεται στη γαλλική πόλη Καλαί.
Στην προσπάθειά του να εισέλθει λαθραία στη Βρετανία, όπου ονειρεύεται να γίνει διάσημος ποδοσφαιριστής, το ταξίδι του τερματίζεται απότομα καθώς οι αρχές τον εντοπίζουν και τον θέτουν υπό επιτήρηση.
Βλέποντας τις Βρετανικές ακτές τόσο κοντά, αποφασίζει να διασχίσει τη θάλασσα κολυμπώντας, αψηφώντας τους κινδύνους ενός τέτοιου εγχειρήματος. Γνωρίζει και γίνεται φίλος με τον Σιμόν, έναν πρώην πρωταθλητή κολύμβησης ο οποίος δουλεύει ως προπονητής στο τοπικό κολυμβητήριο.
Όταν o Μπιλάλ του εκμυστηρεύεται το λόγο που θέλει να βρεθεί στην Αγγλία, ο Σιμόν συγκινείται από τον έρωτα του νεαρού και την αποφασιστικότητα του. Αποφασίζει να τον βοηθήσει και τον προπονεί για να διασχίσει το κανάλι...Μια σπαρακτική ιστορία. Ο ηθοποιός Βενσάν Λιντόν είναι συγκλονιστικός.
20.00 Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (σκην. Κεν Λοουτς 129 λ)
Αυτό που συνέβη στην Ιρλανδία το 1920-1922 ανήκει στις ιστορίες που δεν χάνουν ποτέ το ενδιαφέρον τους, όπως ο ισπανικός εμφύλιος, καταλυτικές στιγμές της Ιστορίας...», επισημαίνει ο πολυβραβευμένος βρετανός δημιουργός Κεν Λόουτς (Γλυκά Δεκάξι, Το Όνομά μου Είναι Τζο, Ψωμί και Τριαντάφυλλα), δίνοντας στην ταινία του οικουμενική και διαχρονική διάσταση. Πάντα σε συνεργασία με τον Πολ Λάβερτι στο σενάριο και με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Mέρφι (Breakfast on Pluto) μία ταινία για τους Δαβίδ και τους Γολιάθ της ζωής.
22.00 Η ταινία "12" (σκην. Nikita Mikhalkov 153 λ)
Ένας νεαρός Τσετσένος (η εθνικότητα δεν είναι καθόλου τυχαία μέσα στον λεπτό συμβολισμό της ταινίας), φέρεται να έχει δολοφονήσει τον θετό Ρώσο στρατιωτικό πατέρα του και ενώ σχεδόν όλοι οι (12)ένορκοι, αλλά και τα στοιχεία είναι σε βάρος του, καθώς η ιστορία εξελίσσεται μοιάζει σαν να βαδίζουμε προς μια κολοσσιαία ανατροπή!
Το κλασσικό δράμα του Sidney Lumiet 12 Αgry Men (1957) μεταφέρεται στη σύγχρονη ρωσική πραγματικότητα από τον Μikhalkof, που δεν αρκείται σ ένα απλό remake, αλλά δίνει νέα πνοή και διαστάσεις σ ένα ούτως ή άλλως αριστουργηματικό έργο. Υποψήφια για το Χρυσό Λέοντα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2007. Υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας για την κινηματογραφική χρονιά 2007-2008.
22.00 Hurtlocker (σκην. Kathreen Bιgelow. 131 λ)
Αυτό που διαφοροποιεί την συγκεκριμένη ταινία από τις υπόλοιπες του είδους είναι η ευστροφία στο σενάριο, η γρήγορη εξέλιξη της υπόθεσης και η ασυγκράτητη εναλλαγή των εικόνων. Έχει πάθος, δύναμη ,είναι αγωνιώδης και κινητήριος μοχλός της είναι η ψυχολογία των αντρών στρατιωτών του πολέμου.
Η Kathryn Bigelow μέσω της ρεαλιστικής σκηνοθεσίας της και των λιτών πλάνων χτίζει μια ατμόσφαιρα μοναδική, μακριά απ` όσα έχουμε συνηθίσειΗ Bigelow μας βυθίζει μέσα στο κάδρο, δίπλα από τους πρωταγωνιστές με εκπληκτικές κοντινές λήψεις και αρκετές σκηνές γυρισμένες σε 16mm κάμερα ώστε να δίνει μια γεύση από ντοκιμαντέρ verite ασχέτως εάν αυτές διαδραματίζονται σε έναν δρόμο γεμάτο ζωή με αυτοκίνητα, περαστικούς, σκυλιά και παιδιά ή σε έναν δρόμο με νεκρική σιγή, όλα αυτά με την υποστήριξη μιας εξίσου οσκαρικής φωτογραφίας.
Αυτή η αριστουργηματική σκηνοθεσία αναδείκνύει τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Αληθοφανή εφέ, αλάνθαστη ηχοληψία και διάλογοι που θα προβληματίσουν θετικά, τουλάχιστον μέχρι και λίγο πριν από το τέλος
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010 (16.00-22.00)
Α. ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ 16.00 - 20.00
Να προσεύχεσαι να γυρίσει ο διάβολος πίσω στην κόλαση
Αυτή η ταινία αφηγείται την ιστορία των θαρραλέων γυναικών της Λιβερίας που συγκεντρώθηκαν για να τερματίσουν έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο και να φέρουν την ειρήνη στην κατεστραμμένη τους πατρίδα
Γκάραπα
Με αυτό το ντοκιμαντέρ ο βραβευμένος σκηνοθέτης δίδει στα στατιστικά στοιχεία για τη λιμοκτονία ένα ανθρώπινο πρόσωπο, περνώντας τριάντα μέρες με τρεις οικογένειες στην Βραζιλία τόσο φτωχές που μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους μόνο "γκάραπα", ένα μείγμα νερού και ζαχαροκάλαμου.
Η κόρη της μητέρας μου
Η Ιβόν Ρίντλευ είναι μια φιλόδοξη Βρετανίδα δημοσιογράφος, η οποία κατά τη διάρκεια ταξιδιού της στο Αφγανιστάν, απάγεται από τους Ταλιμπάν και προσηλυτίζεται στον Ισλαμισμό. Ενώ η Ιβόν παλεύει να βρεί τη θέση της ξανά στη δυτική κοινωνία, η μητέρα της η Τζόυς, μια αφοσιωμένη Χριστιανή, δυσκολεύεται να δεχτεί τη νέα θρησκεία της κόρης της.
Δυο ονοματα για μια δικτατορία (Βιρμανία ή Μιανμάρ)
Λίγους μήνες μετά τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων κατά της χούντας των στρατηγών, στους δρόμους της παλιάς πρωτεύουσας πλανάται ο φόβος. Εκεί που η κλαγγή των όπλων κάλυψε τις φωνές των μοναχών και των εξαθλιωμένων πολιτών, οι τουρίστες χορτασμένων δημοκρατιών επιστρέφουν.
Στη χώρα όπου οι ξένοι δημοσιογράφοι θεωρούνται ανεπιθύμητα πρόσωπα και όπου οι συλλήψεις αντιφρονούντων, οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις πολιτικών αντιπάλων, ο βιασμός της δημοκρατίας και η ωμή καταστολή αποτελούν μια καθημερινή εφιαλτική πρακτική, οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ ξεγλιστρούν από την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες του στρατού και καταγράφουν σπάνιες εικόνες από τη νέα πρωτεύουσα και συνεντεύξεις με πρωταγωνιστές της λαϊκής εξέγερσης που πνίγηκε στο αίμα.
Αντικαθεστωτικοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα μέσα σε μια νύχτα, εκτοπισμένοι που βρέθηκαν σε στρατόπεδα προσφύγων, αντάρτες που πολεμούν το καθεστώς και εκπρόσωποι ανθρωπιστικών οργανώσεων μιλούν για μια δικτατορία με δύο ονόματα: Βιρμανία ή Μιανμάρ...
Β.ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010(συνέχεια)
20.00 – 22.00 Χαρταετοί πάνω από την πόλη (σκηνοθεσία Μαρκ Φοστερ 122λ).
Αυτή η ταινία( επίσης βασισμένη σε βιβλίο μεταφρασμένο σε 43! γλώσσες) μάς διηγείται την ιστορία του Αμίρ, ενός εύπορου αγοριού από την Καμπούλ, που βασανίζεται από τις ενοχές, γιατί εγκατέλειψε τον φίλο του Χασάν, γιο του υπηρέτη του πατέρα του Χαζάρα.
Η ιστορία διαδραματίζεται μπροστά σε ένα σκηνικό από ταραχώδη γεγονότα, από την πτώση της μοναρχίας στο Αφγανιστάν μέσα από την Σοβιετική εισβολή, τη μαζική έξοδο των Αφγανών προσφύγων στο Πακιστάν και στη Δύση και στο ερχομό της κυβέρνησης των Ταλιμπάν.
20.00-22.00 Το αλάτι αυτής της γης (σκην. Χέρμπερτ Μπίντερμαν 94λ)
Η ταινία αποκαλύπτει τις άθλιες συνθήκες εργασίας και ζωής της μεξικανο αμερικανικής κοινότητας και την σκληρή εκμετάλλευση των κατοίκων από τους λευκούς (Άγγλο-Αμερικάνους, όπως αποκαλούνται) βιομηχάνους.
Ενώ κάποτε η γη ανήκε στην κοινότητα, η Εταιρεία Ψευδαργύρου η οποία εμφανίστηκε ξαφνικά, ανέλαβε την εκμετάλλευσή της κι άφησε στους κατοίκους την «επιλογή» είτε να φύγουν ή να δεχτούν να εργαστούν με εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς κι άθλιες συνθήκες αναγκάζοντας τους να ζουν σε σπίτια που ανήκουν στη διεύθυνση και να ψωνίζουν σε καταστήματα που ανήκουν στη διεύθυνση της εταιρίας.
Οι συνθήκες ασφαλείας για τους εργάτες είναι ανύπαρκτες, ενώ στους λευκούς επιτρέπεται να δουλεύουν σε ζευγάρια, οι Μεξικάνοι αναγκάζονται να διεκπεραιώνουν τις πιο επικίνδυνες εργασίες μόνοι κι όταν διαμαρτύρονται, η διεύθυνση τους απειλεί με απολύσεις. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα η αστυνομία συνωμοτεί με τους ιδιοκτήτες του ορυχείου για να σπάσει η απεργία...
Να σημειωθεί ότι η ταινία είχε απαγορευτεί επίσημα στις ΗΠΑ του Μακάρθι λόγω της μαύρης λίστας έως το 1965. Κάποιοι από τους ηθοποιούς κατηγορήθηκαν ως κομμουνιστές, απελάθηκαν από τις ΗΠΑ και δεν επέστρεψαν ποτέ
Η βραδιά κλείνει με τη Μικτή Χορωδία του Δήμου Χανίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου