ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΠΗΓΕΣ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΚΟΛΠΟ


Υποθαλάσσια «σιντριβάνια» που αναβλύζουν γλυκό νερό ανακάλυψαν επιστήμονες στον πυθμένα του Κορινθιακού Κόλπου.

Γύρω μάλιστα από τις πηγές αυτές έχουν δημιουργηθεί οάσεις ζωής από αμέτρητους και πολύχρωμους οργανισμούς.

Στα ανοικτά του Αιγίου, στο δυτικό Κορινθιακό Κόλπο, ο υποβρύχιος φακός των επιστημόνων από το Εργαστήριο Θαλάσσιας Γεωλογίας και Φυσικής Ωκεανογραφίας του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών αντίκρισε ένα ασυνήθιστο θέαμα.

«Σε βάθος από 25 μέχρι 30 μέτρα υπήρχαν πηγές από όπου ανάβλυζε γλυκό νερό», επισημαίνει ο αναπληρωτής καθηγητής Γιώργος Παπαθεοδώρου.

Και συμπληρώνει: «Το νερό που αναδυόταν από τον πυθμένα είχε σχηματίσει γύρω του αρκετούς κρατήρες. Εμείς μετρήσαμε 14 από αυτούς και διαπιστώσαμε ότι οι οκτώ ήταν αρκετά μεγάλοι, καθώς είχαν διάμετρο από 30 μέχρι 70 μέτρα. Οι υπόλοιποι έξι είχαν διάμετρο από 15 μέχρι 20 μέτρα».

Η ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου, στην οποία μετείχαν οι γεωλόγοι Δημήτρης Χριστοδούλου και Παναγιώτης Τσαρπαλής επιχειρεί να ποντίσει ένα μικρό υποβρύχιο παρατηρητήριο κοντά στα σιντριβάνια, για να υπολογίσει την ποσότητα του νερού που εκρέει μέσα στη θάλασσα.

Ο κ. Γ. Παπαθεοδώρου εκτιμά ότι οι πηγές αναβλύζουν γλυκό νερό σε μόνιμη βάση και όχι περιστασιακά.

Το νερό αυτό, όπως έδειξαν τα προκαταρκτικά στοιχεία της έρευνας, φαίνεται να προέρχεται μερικά μέτρα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας.

Εκεί καταλήγει, κατά πάσα πιθανότητα, αφού προηγουμένως περάσει από υδροφόρους ορίζοντες, που βρίσκονται σε χερσαίες παράκτιες περιοχές.

Μεγάλη ποσότητα γλυκού νερού βρίσκει διέξοδο κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας και στη συνέχεια διαχέεται στο αλμυρό νερό.

Για τους Έλληνες ειδικούς όμως, η μεγάλη έκπληξη ήταν το πλήθος των οργανισμών που ζουν κοντά σε αυτές τις πηγές.

Εδώ και εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες χρόνια, η εκροή του γλυκού νερού δημιούργησε σε μεγάλη ακτίνα γύρω από αυτές τους κρατήρες.

Και εκεί βρέθηκε να ευδοκιμεί ένα πλούσιο οικοσύστημα από οργανισμούς όπως δίθυρα, καρκινοειδή, σφουγγάρια, κοράλλια, πολύχαιτους, χταπόδια και ψάρια.

«Οι κρατήρες αυτοί έχουν ένα ιδιαίτερο φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό και για αυτό σκοπεύουμε να τους μελετήσουμε επισταμένως στο άμεσο μέλλον», προσθέτει ο κ. Γ. Παπαθεοδώρου.

«Εκτός από το γλυκό νερό μετρήσαμε και μικρές ποσότητες μεθανίου, που απελευθερώνονται επίσης μέσα από τα πετρώματα που βρίσκονται κάτω από τον πυθμένα. Όμως το μυστικό της ύπαρξης του μεγάλου αριθμού οργανισμών φαίνεται να σχετίζεται με την περιεκτικότητα του γλυκού νερού σε θρεπτικά συστατικά. Καθώς το νερό κυκλοφορεί κάτω από τον πυθμένα, εμπλουτίζεται με απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και δημιουργεί έτσι πρόσφορο έδαφος για τη διαβίωση και ανάπτυξη των οργανισμών», τονίζει ο ίδιος.

Σημαντική είναι η επισήμανση των ειδικών ότι αυτές οι μεγάλες ποσότητες γλυκού νερού μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να «ξεδιψάσουν» παραθαλάσσιες πόλεις, μια και στο βυθό των ελληνικών θαλασσών έχουν εντοπιστεί πολλές πηγές που αναβλύζουν γλυκό νερό.

Θεωρητικά οι πηγές αυτές μπορεί να δημιουργηθούν σε βάθος μέχρι 100-120 μέτρα.

Ωστόσο, στο πλαίσιο διαφόρων ωκεανογραφικών ερευνών, οι ειδικοί έχουν εντοπίσει πολλές από αυτές σε βάθος μικρότερο από 30 μέτρα και θεωρούν ότι μελλοντικά το νερό των πηγών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με ελάχιστο κόστος για την υδροδότησή μας.

Από ένα τέτοιο σχέδιο θα ωφελούνταν άμεσα οι πόλεις που βρίσκονται σε παράκτιες ζώνες, αφού ορισμένες από τις υποθαλάσσιες πηγές εκρέουν στη θάλασσα μεγάλες ποσότητες γλυκού νερού.

Για παράδειγμα, στην περιοχή Στούπα στην Καρδαμύλη της Μεσσηνίας, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ύστερα από μετρήσεις ότι ο όγκος του νερού που αναβλύζει ανέρχεται στα 15 με 16 κυβικά μέτρα νερού ανά λεπτό.

Πρόκειται για μεγάλη ποσότητα, η οποία εξέπληξε τους ειδικούς.

Όμως υπάρχουν και πηγές με καταρρακτώδη ροή.

Σε μία περίπτωση μάλιστα, οι επιστήμονες προσπάθησαν να προσεγγίσουν με υποβρύχιο ρομπότ μια πηγή, για να μετρήσουν τον όγκο του νερού, αλλά δεν τα κατάφεραν, επειδή η ορμή του νερού ήταν τέτοια που το ρομπότ δεν μπορούσε να πλησιάσει.

• ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Οι πόλεις του μέλλοντος θα είναι οικολογικές και λιλιπούτειες.

Οι τέσσερις πρώτες θα ολοκληρωθούν το 2016 στη Βρετανία και καθεμιά τους θα έχει 2.500 σπίτια, με σχεδόν πλήρη ενεργειακή αυτονομία, αφού θα είναι εξοπλισμένα με τις τελευταίες τεχνολογίες για την εξοικονόμηση ενέργειας.

Σε κάθε γωνιά των δρόμων τους θα μπορεί ο καθένας να επαναφορτίζει τις μπαταρίες του ηλεκτρικού αυτοκινήτου του, ποδήλατα θα είναι

διαθέσιμα παντού για δανεισμό και χρησιμοποίηση, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες θα καλύπτουν κάθε εκατοστό αυτών των νέων αστικών κέντρων.

Όσο για το κόστος που θα έχει η κατασκευή των φουτουριστικών «πράσινων» πόλεων, ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος δήλωσε ότι είναι απολύτως πεπεισμένος για τη χρησιμότητα του προγράμματος, μόλις αποδέσμευσε το ισόποσο 280 εκατομμυρίων ευρώ σε στερλίνες.

Ο στόχος αυτών των «eco-towns», των «οικο-πόλεων», όπως ήδη τις έχει αποκαλέσει ο βρετανικός Τύπος, είναι πρώτα πρώτα διδακτικός.

Οι τυχεροί κάτοικοι των πρωτοποριακών σπιτιών θα πρέπει να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα στους άλλους πολίτες της χώρας.

Πράγματι, πάνω από το ένα τέταρτο των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CΟ2) στην Αγγλία προέρχεται από την ενέργεια που καταναλώνεται στα σπίτια.

Και στις σημερινές συνθήκες, όπως εξήγησε ο Μπράουν, «για να μειώσουμε την επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας πάνω στο κλίμα, καθένας από μας θα είναι αργά ή γρήγορα υποχρεωμένος να κάνει οικονομίες στις ανάγκες του για νερό, ηλεκτρικό και θέρμανση».

Για το λόγο αυτό, στις τέσσερις καινούργιες πόλεις προβλέπεται να καταναλώνεται η ελάχιστη δυνατή ενέργεια: κάθε μικρή βίλα θα είναι καλυμμένη με ηλιακούς συλλέκτες, θα έχει διπλά παράθυρα, που θα τη μονώνουν πλήρως και θα διαθέτει ένα σύστημα για την ανακύκλωση του νερού που χρησιμοποιείται.

Στην πραγματικότητα, τα οικοδομικά σχέδια του Γκόρντον Μπράουν ήταν πολύ πιο φιλόδοξα, σύμφωνα με την ιταλική «Ρεπούμπλικα», στην οποία επισημαίνεται ότι αν δεν είχαν αντιδράσει πολλές ενώσεις, που φροντίζουν για την προστασία του τοπίου, ο πρωθυπουργός θα είχε ζητήσει να κατασκευαστούν στη βρετανική ύπαιθρο όχι δέκα χιλιάδες, αλλά εκατό χιλιάδες νέες κατοικίες.

Γιατί, τον ρώτησαν οι ακτιβιστές, οι προσπάθειες και οι χρηματοδοτήσεις να μην επικεντρωθούν περισσότερο στις περίπου 800.000 κατοικίες που έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος του χρόνου;

Ο υπουργός Υποδομών Τζον Χίλι απάντησε, υποστηρίζοντας πως «η αλλαγή του κλίματος είναι μια πρόκληση που μας αφορά όλους και πως οι “eco-towns” είναι ο τρόπος για να την κερδίσουμε. Για κάθε οικογένεια που θα πάει να κατοικήσει σε αυτές τις νέες πόλεις προβλέπουμε ότι θα υπάρξει μια οικονομία περίπου 600 ευρώ ετησίως».

Υπάρχει ένας τελευταίος σκόπελος, τον οποίο θα πρέπει να ξεπεράσει η κυβέρνηση, σύμφωνα πάντα με την ιταλική εφημερίδα.

Είναι οι τοπικές ενώσεις, οι οποίες κλήθηκαν να διατυπώσουν την άποψή τους για την κατασκευή των οικολογικών πόλεων.

Και πολλές έχουν ήδη εκφραστεί εναντίον του προγράμματος.

Φοβούνται κυρίως ότι, γύρω από τις νέες πόλεις, θα κατασκευαστούν νέοι οδικοί άξονες, οι οποίοι θα εντείνουν τα περιβαλλοντικά προβλήματα.

Άλλοι ανησυχούν για τις συνέπειες που θα υπάρξουν στην πανίδα.

Και οι επιφυλάξεις τους είναι δύσκολο να μη ληφθούν υπόψη.

• ΓΥΑΛΙΝΑ ΠΑΛΑΤΙΑ ΦΙΛΙΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ


Τις καρδιές των κατασκευαστών κερδίζει το γυαλί. Είναι το υλικό με το οποίο σκέφτονται να φτιάχνουν τα κτίρια στο μέλλον, εξοικονομώντας χρήμα, χρόνο και ενέργεια.
Το γυαλί υπάρχει σε μεγάλη αφθονία εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Και ανάλογα με τον τρόπο που το επεξεργάζεται κάποιος, αποκτά διάφορες ιδιότητες και προπαντός γίνεται άθραυστο και ανθεκτικό.

Τα πρώτα δωμάτια από γυαλί κατασκευάστηκαν ήδη σε έναν ουρανοξύστη στο Σικάγο.

Τον τελευταίο καιρό, μηχανικοί, αρχιτέκτονες και σχεδιαστές λογισμικών, που συνεπικουρούνται από ειδικούς στην επιστήμη των υλικών, σχεδιάζουν προσόψεις κτιρίων, γέφυρες, σκάλες και θολωτές αίθουσες, που είναι φτιαγμένες εξ ολοκλήρου από γυαλί.

Σφυρηλατούν το γυαλί με πολυμερικά υλικά, ώστε να του προσδώσουν αντοχή και ασφάλεια και περνούν από εξονυχιστικό έλεγχο κάθε τετραγωνικό εκατοστό, για να είναι σίγουροι ότι το δημιούργημά τους αντέχει σε κάθε είδους πίεση και φθορά από τις καιρικές συνθήκες.

Θεωρούν ότι το γυαλί, που μπορεί να υποστεί επεξεργασία με πολλούς τρόπους ανάλογα με τη χρήση για την οποία προορίζεται, θα αποτελέσει στο μέλλον ένα πρώτης τάξεως οικοδομικό υλικό για την κατασκευή κτιρίων.

Θα είναι φιλικό προς το περιβάλλον, φθηνό, ενεργειακά συμφέρον, άθραυστο, ηχομονωτικό, δεν θα απαιτείται η χρήση μετάλλου για τη σταθεροποίηση των τμημάτων του και πάνω από όλα θα χαρίζει στον ιδιοκτήτη του σπιτιού άπλετη θέα και θα τον κάνει να νιώθει ένα με το περιβάλλον γύρω του.

Το πρώτο βήμα για την εκπλήρωση του φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος έγινε στην περίπτωση του ουρανοξύστη Sears στο Σικάγο.

Στον 103ο όροφο, οι μηχανικοί δημιούργησαν τέσσερα δωμάτια φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από γυαλί, τα οποία έχουν την ιδιότητα να κινούνται πάνω σε ειδικές ράγες, με αποτέλεσμα να μπορούν να εξέχουν στο κενό κατά ενάμισι μέτρο.

Τα δωμάτια αποκαλούνται αίθουσες παρατήρησης και κατασκευάστηκαν από πολύφυλλο γυαλί, το οποίο υπέστη κατεργασία με πολυμερικά υλικά, ώστε να είναι ανθεκτικό και ταυτόχρονα διάφανο.

Όποιος σταθεί πάνω στο γυάλινο πάτωμα την ώρα που το δωμάτιο εξέχει

από τον τοίχο του ουρανοξύστη είναι σαν να κρέμεται στον αέρα.


Το γυάλινο δωμάτιο εξέχει ενάμισι μέτρο στο κενό και μπορεί να αντέχει το βάρος των ανθρώπων, χάρη στην ειδική επεξεργασία του υλικού του

Το γυαλί είναι πολύ συνηθισμένο υλικό και βρίσκεται γύρω μας σε αφθονία.

Είναι διάφανο, εύθραυστο, άκαμπτο και σκληρό.

Ως υλικό είναι χημικά και βιολογικά αδρανές και πλήρως ανακυκλώσιμο.

Για το λόγο αυτόν είναι ιδιαίτερα κατάλληλο για την κατασκευή σκευών συσκευασίας τροφίμων και ποτών.


Το κοινό γυαλί παρασκευάζεται με σύντηξη χαλαζιακής άμμου, ανθρακικού νατρίου (δηλαδή σόδας), οξειδίου του καλίου, ανθρακικού ασβεστίου, ανθρακικού μαγνησίου και οξειδίου του αργιλίου, που παίζει το ρόλο του σταθεροποιητή.

Αν δε χρησιμοποιηθεί σταθεροποιητής τότε το γυαλί γίνεται εύθρυπτο και αποσαθρώνεται από το νερό.

Στην περίπτωση όμως που πρέπει να κατασκευαστεί γυαλί ιδιαίτερα ανθεκτικό, ακολουθείται άλλη διαδικασία: φυσική ή χημική.

Στην πρώτη περίπτωση, το γυαλί θερμαίνεται σε μεγάλη θερμοκρασία και ψύχεται αμέσως με ειδικό ψεκασμό κρύου αέρα.

Έτσι σκληραίνεται η επιφάνεια του γυαλιού και γίνεται δύο ή τρεις φορές πιο δυνατή από εκείνη του μη σκληρυμένου γυαλιού.

Κάθε τετραγωνικό εκατοστό περνά από εξονυχιστικό έλεγχο, για να υπάρχει σιγουριά ότι αντέχει σε κάθε είδους πίεση και φθορά από τις καιρικές συνθήκες.

Στον ουρανοξύστη του Σικάγου η ομάδα των ειδικών εξέλιξε μια κατηγορία γυαλιού, που είναι γνωστή ως πολύφυλλο γυαλί, δηλαδή γυαλί ασφαλείας.

Το πολύφυλλο γυαλί προκύπτει από το συνδυασμό δύο ή περισσότερων φύλλων γυαλιού, τα οποία συγκολλούνται μεταξύ τους με παρεμβαλλόμενες ειδικές μεμβράνες, κατά κανόνα από πολυβινυλοβουτυρόλη (ΡVΒ).

Η μεμβράνη λειτουργεί ως συνδετικό υλικό μεταξύ των φύλλων του γυαλιού,

ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο αδιαχώριστο σώμα, παχύτερο και ανθεκτικότερο.

Οι ειδικοί έβαλαν ανάμεσα στα φύλλα γυαλιού ειδικά πολυμερικά υλικά, ώστε το πάτωμα των δωματίων να μη σπάσει από το βάρος των επισκεπτών.

Τα φύλλα γυαλιού στα δωμάτια του ουρανοξύστη έχουν πάχος ενάμισι εκατοστό το καθένα και οι τοίχοι διασχίζονται από θερμικά καλώδια, ώστε να μην πιάνει πάγος στα σημεία όπου τα τμήματα συνδέονται μεταξύ τους με αρμούς από ανοξείδωτο ατσάλι.

ΠΗΓΕΣ

Εργαστήριο Θαλάσσιας Γεωλογίας και Φυσικής Ωκεανογραφίας του τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών
http://ecotownsyoursay.direct.gov.uk
La Republica
Τα Νέα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

RadioPoint.Web Radio