Ο Θερινός Κινηματογράφος του Δήμου Αθηναίων, Σινέ Στέλλα, στην Κυψέλη, ξεκινά τον δεύτερο κύκλο προβολών του την Πέμπτη 30 Ιουλίου . Με γενική είσοδο 6 ευρω , χαμηλό εισιτήριο 4 ευρω για νέους, παιδιά και συνταξιούχους, και παγωμένα νερά και αναψυκτικά προσφορά του κινηματογράφου, ο κύκλος αυτός φιλοξενεί διαχρονικές και σύγχρονες ταινίες οργανωμένες σε 6 θεματικές ενότητες, ενώ ένα αφιέρωμα έκπληξη στο κλασσικό κουβανέζικο σινεμά , το πρόγραμμα του οποίου θα ανακοινωθεί πολύ σύντομα θα ολοκληρώσει τον φετινό κύκλο προβολών στον τον πιο κλασσικό θερινό της Κυψέλης! Οι θεματικές ενότητες αναλυτικά:
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΚΟΜΕΝΤΙ
Πέμπτη 30.07- Κυριακή 02.08, ώρες: 21.00 & 23.00
Vicky Christina Barcelona του Γούντι Άλλεν
Δευτέρα 03.08- Τετάρτη 05.08, ώρες: 21.00 & 23.00
Αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα του Άλεξ Χόλντριτζ
ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΘΡΙΛΕΡ
Πέμπτη 06.08- Κυριακή 09.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Το τελευταίο σπίτι αριστερά του Ντένη Ηλιάδη
Δευτέρα 10.08- Τετάρτη 12.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Άσε το κακό να μπει του Τόμας Άλφρεντσον
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ
Πέμπτη 13.08- Κυριακή 16.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Σιωπηλός μάρτυρας του Άλφρεντ Χίτσκοκ
Δευτέρα 17.08- Τετάρτη 19.08, ώρες: 21.00 & 23.00
Ανταύγειες σε χρυσά μάτια του Τζον Χιούστον
ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Πέμπτη 20.08- Κυριακή 23.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Μέρες Θυμού) του Όλε Κριστιάν Μάντσεν
Δευτέρα 24.08- Τετάρτη 26.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Επιχείρηση Βαλκυρία) του Μπράιαν Σίνγκερ
ΝΕΟΣ ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Πέμπτη 27.08- Κυριακή 30.08, ώρες: 20.45 & 23.00
Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σου του Ρεμί Μπεζανσόν
Δευτέρα 31.08- Τετάρτη 02.09, ώρες: 20.45 & 23.00
Το χάρισμα της Σεραφίν του Μαρτίν Προβόστ
ΟΙ ΣΤΑΡ ΣΤΙΣ ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Πέμπτη 03.09- Κυριακή 06.09, ώρες: 20.45 & 23.00
Μερικοί το προτιμούν καυτό του Μπίλυ Γουάιλντερ
Δευτέρα 07.09- Τετάρτη 09.09, ώρες: 20.45 & 23.00
Διακοπές στη Ρώμη του Γουίλιαμ Γουάιλερ
Σινε Στέλλα
Γενική Είσοδος: 6 Ευρώ, Παιδικό / Νεανικό/ Συνταξιούχοι: 4 Ευρώ
Τενέδου 34, Κυψέλη, Τηλ. 2108657200
Σινε Στέλλα
Καλοκαίρι 2009
Β Κύκλος Προβολών-Πρόγραμμα
Σύγχρονες Ερωτικές Κομεντί
Πέμπτη 30.07- Κυριακή 02.08, ώρες: 21.00 & 23.00
Vicky Christina Barcelona του Γούντι Άλλεν
Δευτέρα 03.08- Τετάρτη 05.08, ώρες: 21.00 & 23.00
Αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα του Άλεξ Χόλντριτζ
Σε αναζήτηση του έρωτα
Κινούμαστε σε ένα ομιχλώδες συναισθηματικό τοπίο. Ψάχνουμε συχνά τον έρωτα σε μια μετα-ρομαντική εποχή μέσα από το σεξ. Συχνά μπερδεύουμε τη σεξουαλικότητα με τον έρωτα. Άλλοτε ως αίτιο και άλλοτε ως αιτιατό. Μερικές φορές, μάλιστα, δεν μπορούμε καν να ορίσουμε ή ακόμα και να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο. Μια επιτυχημένη σεξουαλική συνεύρεση μετά από πολλές αποτυχημένες γεννά συναισθήματα.
Για κάποιους άλλους μια συναισθηματική καθήλωση, ανεκπλήρωτη σεξουαλικά, δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα. Τελικά ποια είναι η σχέση του έρωτα με το σεξ; Που εδράζει ο έρωτας σήμερα; Δυο διαφορετικές σε αισθητική, πλοκή ακόμα και ηλικία του σκηνοθέτη ταινίες αποπειρώνται να προσεγγίσουν το θέμα αυτό. Ο Γούντι Άλλεν παλαίμαχος πια σε αυτή την αναζήτηση αφού σχεδόν όλες οι ταινίες του ασχολούνται με το θέμα των ερωτικών σχέσεων ανάμεσα στα δυο φύλλα, προχωράει την προβληματική του καθώς διευρύνει τη δυαδική σχέση σε τριαδική.
Με κεντρικό άξονα ένα καθαρόαιμο αρσενικό περιστρέφει γύρω του τον ερωτισμό και τη σεξουαλικότητα δυο διαφορετικών σε χαρακτηροδομή γυναικών. Εμβόλιμα παρεμβάλλονται άλλες δυο γυναίκες.:η Κρουθ ως καταλύτης για τη μετάβαση από το δυαδικό στο τριαδικό και η Βαρκελώνη, γυναίκα-τόπος, που παίζει και αυτή το ρόλο της, καθώς καταλύει της αντιστάσεις.
Στου τουρισμού την ανοχή που τραγουδούσαν οι Χειμερινοί κολυμβητές. Ο Άλεξ Χόλντριτζ από την άλλη πλευρά αντιμετωπίζει το θέμα με μια φρεσκάδα όχι τόσο στην έννοια του έρωτα όσο στην αποτύπωση του. Πάλι μια ερωτική πόλη είναι ο καταλύτης. Εδώ η αναζήτηση εμπεριέχει και άλλες παραμέτρους. Μοναξιά, κοινωνικό στάτους, αποκλεισμός. Τα πρόσωπα πιο δομημένα παίζουν διάφορα παιχνίδια άθελά τους. Ο έρωτας όμως, όπως και να ορίζεται, είναι υπαρκτός. Είτε κυριαρχεί είτε αποσύρεται είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Και οι δυο ταινίες έχουν χιούμορ, έχουν ενδιαφέρον, κυλάνε με μια γλυκύτητα. Λειτουργούν σαν καλοκαιρινό αεράκι, σαν παγωμένο ουζάκι στο τσίγκινο τραπεζάκι του κινηματογράφου.
Πέμπτη 30.07- Κυριακή 02.08, ώρες: 21.00 & 23.00
Vicky Christina Barcelona (Vicky Christina Barcelona) του Γούντι Άλλεν (Ισπανία-ΗΠΑ, 2008, 96’)
Ηθοποιοί: Σκάρλετ Γιόχανσσον, Πενέλοπε Κρουζ, Χαβιέ Μπάρντεμ
Όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου. Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας στην κατηγορία Κωμωδία-Μιούζικαλ
Δυο γυναικεία ονόματα και μια πολύ θηλυκή πόλη αποτελούν τον τίτλο της τελευταίας επιτυχημένης ταινίας του Γούντι Άλλεν. Μέσα από τη σύντομη ιστορία των διακοπών δύο φιλενάδων που εμπλέκονται σε μια ερωτική ιστορία με τον ίδιο άνδρα, ο σκηνοθέτης προσεγγίζει με έναν παιχνιδιάρικο τρόπο τη γυναικεία σεξουαλικότητα αλλά ταυτόχρονα και τις δύο όψεις της κοινωνικής συμπεριφοράς των αμερικανίδων στον έρωτα. Η καθεμιά από τις δυο γυναίκες, αστές και καλοαναθρεμμένες, βιώνει την ερωτική της εμπειρία με διαφορετικό τρόπο. Η μια ως υπέρβαση των ορίων της και η άλλη ως βαθιά συγκινησιακή διαδικασία που θα τη συνταράξει.
Η πρώτη, ξανθιά, εντυπωσιακή και φιλήδονη, ενδίδει στον “εξωτισμό” της Βαρκελώνης που εκφράζεται από τον Χαβιέ Μπάρντεμ. Εμπλέκεται σε μια περίπλοκη τριαδική σχέση και αφήνεται να οδηγηθεί στα “άκρα”. Η άλλη, αρραβωνιασμένη και συντηρητική, αντιστέκεται σ' αυτόν τον εξωτισμό παρόλο που την κυριαρχεί. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το καλοκαίρι πάντα τελειώνει μαζί με τους έρωτές του. Αυτό που συνήθως αφήνει, είναι μια πικρόγλυκη γεύση αναμνήσεων, αλλά και κάποιες εμπειρίες που πιθανά θα οδηγήσουν στην εμβάθυνση των προσωπικών αναζητήσεών μας.
Δευτέρα 03.08- Τετάρτη 05.08, ώρες: 21.00 & 23.00
Αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα (In search of a midnight kiss) του Άλεξ Χόλντριτζ (ΗΠΑ, 2007, 90’)
Ηθοποιοί: Σκοτ Μακνέρι, Σάρα Σίμοντς
Μεγάλο βραβείο επιτροπής καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Φλόριντα (2008), Βραβείο «Τζων Κασσαβέτης» στα Independent Spirits Awards (2009)
Ο αμερικάνικος κινηματογράφος στηρίζει την υπεροχή του σε δυο σημαντικές παραμέτρους: α) σε μια αναπτυγμένη στο έπακρο και με κανόνες κινηματογραφική βιομηχανία που προωθεί αποτελεσματικά το προϊόν της πρωτευόντως προς τη ντόπια αλλά και προς τη διεθνή αγορά και β) στη συνεχή άντληση ταλαντούχων σκηνοθετών έξω από το Χόλλυγουντ, από μια ανεξάρτητη κινηματογραφία, που πειραματίζεται, αναζητεί και προκαλεί,
Ένας τέτοιος είναι και ο σκηνοθέτης της ταινίας αυτής. Γυρίζει μια ερωτική κωμωδία, με ντεκόρ ένα θαυμάσια φωτογραφημένο, ασπρόμαυρο Λος Άντζελες. Μια κωμωδία καταστάσεων, βασισμένη σε πολύ καλές ερμηνείες από δυο ταλαντούχους πρωταγωνιστές που συναντιούνται σε ένα τυφλό ραντεβού μέσω ιντερνετ. Ένας απογοητευμένος νεαρός, χαμένος στη μεγάλη πόλη, στη χειρότερη φάση της ζωής του πέφτει πάνω σε μια γυναίκα δυναμική, μια αλλοπαρμένη ξανθιά, μια “δύσκολη” περίπτωση. Το θέμα λοιπόν από μόνο του δίνει το έναυσμα για μια ταινία που κρύβει εκπλήξεις, μυστικά προς αποκάλυψη, καταπιεσμένη τρυφερότητα και συναισθήματα. Ο σκηνοθέτης αγαπά τους χαρακτήρες του και αφήνεται λιγάκι σ' αυτούς.
Η πλοκή ρέει με μεγάλη ευκολία παρασέρνοντας το θεατή μαζί της. Αλήθειες και ψέματα, εξομολογήσεις και χοντράδες εναλλάσσονται με ξεκαρδιστική ταχύτητα. Έτσι η αρχική αυτονόητη αμηχανία που προέρχεται από τη διαφορά των χαρακτήρων εξελίσσεται σε ένα συγκινητικό οδοιπορικό αυτογνωσίας, επικοινωνίας, ενηλικίωσης. Μια έξυπνη και συγκινητική ταινία που θα μας θυμίσει κάτι από τη γαλλική “νουβέλ βαγκ” έως τον Γούντι Άλεν, εξαιρετικά δομημένη από έναν πρωτοεμφανιζόμενο και ταλαντούχο σκηνοθέτη.
ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΘΡΙΛΕΡ
Πέμπτη 06.08- Κυριακή 09.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Το τελευταίο σπίτι αριστερά( The last house on the left ) του Ντένη Ηλιάδη (ΗΠΑ, 2009, 110’)
Ηθοποιοί: Γκάρετ Ντίλαχαν, Μάικλ Μπόουεν
Ασημένιο κοράκι καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Ταινιών Φαντασίας των Βρυξελλών (2009)
Είναι όντως μια έκπληξη που δεν περιμένει εύκολα κανείς. Ένα remake μιας διάσημης ταινίας του Γουες Κρέηβεν από έναν έλληνα σκηνοθέτη; Με τη συγκατάθεση και την υποστήριξη του ιδίου του Κρέηβεν; Ένας διάσημος στο είδος του - θα έλεγα “καλτ” - σκηνοθέτης αναγνωρίζει σε έναν “άσημο” έλληνα την ικανότητα να τον “διαδεχθεί”; Ένα θρίλερ λοιπόν της ‘’ αμερικανικής υπαίθρου’’ που διαδραματίζεται σε ένα απομονωμένο σπίτι και στον γύρω εξοχικό χώρο μακριά από τα ‘ αδιάκριτα’ βλέμματα και βέβαια και από την όποια δυνητική βοήθεια.
Μια τυχαία συνάντηση, η κλασσική περιέργεια δυο νέων κοριτσιών για αισθησιακές απολαύσεις της ζωής – το καλό ‘’ χόρτο ‘’ και η αναδυόμενη σεξουαλικότητα της νεαρής κόρης του ζευγαριού του απομονωμένου σπιτιού – και ξετυλίγεται η ιστορία. Μιας αντιπαράθεσης ανάμεσα στο καλό και στο κακό, με ρόλους διακριτούς, αναμενόμενη εξέλιξη και φινάλε. Η ταινία πατάει σε μια παράδοση ταινιών με αντίστοιχη δομή και αφηγηματική ανέλιξη. Είναι όμως υποδειγματική στην ανάπτυξη του θέματός της. Με πολύ καλό ντεκουπάζ που ξεδιπλώνει μια χρονική αφήγηση της ‘’μιας ανάσας’’.
Με μια σκηνοθεσία που προσπαθεί και το πετυχαίνει απόλυτα να κρατήσει τον θεατή σ ένα συνεχές αγωνιώδες ενδιαφέρον. Η κάμερα ‘’ αδράχνει’’ από την αρχή τα πρόσωπα των ηρώων και τα τοποθετεί μέσα σε μια ατμόσφαιρα επαπειλούμενου κακού για να μην τα βγάλει από εκεί ούτε στιγμή. Συντελούσης της μουσικής, του πολύ καλού μοντάζ και της κίνησης τη μηχανής. η ταινία καταφέρνει να μεταδώσει στο θεατή την ένταση των βιωμάτων των ηρώων χωρίς σκέψεις και αποστασιοποίηση.
Δευτέρα 10.08- Τετάρτη 12.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Άσε το κακό να μπει (Let the right one in) του Τόμας Άλφρεντσον (Σουηδία, 2008, 115’)
Ηθοποιοί: Κάρε Χέντεμπραντ, Λίνα Λίντερσον
Βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου After Dark του Τορόντο. Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Εδιμβούργου
Η κινηματογραφική τέχνη έχει την απίστευτη δυνατότητα να παίρνει ένα σενάριο για βαμπίρ και να το μετουσιώνει σε ένα σχόλιο πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί πέρα από τη μοναξιά του απέθαντου που δεν ανήκει πουθενά, που δεν μπορεί να γευτεί την απελευθέρωση του θανάτου υπάρχει κι αυτή όλων αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται αποκλεισμένοι στο δικό τους κόσμο.
Στη συγκεκριμένη ταινία το ενδιαφέρον είναι και η πολύ μικρή ηλικία του κεντρικού χαρακτήρα που νοιώθει “χαμένος” πριν ακόμα του δοθεί η οποιαδήποτε ευκαιρία. Ταυτόχρονα και μια παράξενη και ενδιαφέρουσα ιστορία αγάπης ανάμεσα σ' ένα 12χρονο αγόρι και ένα συνομήλικο κορίτσι, που όμως είναι βαμπίρ. Μια παράδοξη σχέση με ανοιχτές ερμηνείες. Η επανεγγραφή λοιπόν του βαμπιρικού μύθου ξεκινάει με μια σημαντική ανατροπή. Κεντρικός άξονας της ταινίας είναι το αγόρι και όχι το βαμπίρ. Με αυτόν αρχίζει και τελειώνει αυτή η λιτή κι ανορθόδοξη πλοκή. Στο δικό του μικρό και παγερό κόσμο το καλό και το κακό είναι συμπληρωματικά στοιχεία ενός εφιάλτη πολύ πραγματικού, καθημερινού.
Γιατί για τον εύθραυστο και απροστάτευτο Όσκαρ η απειλή δεν είναι το βαμπίρ, αλλά η διαλυμένη οικογένεια και ο περίγυρος των συμμαθητών του. Το κακό εδώ έχει πολλαπλές εκδοχές: κοινωνικό, μεταφυσικό, συναισθηματικό, διανοητικό. Το κακό επίσης είναι βίαιο. Και υπάρχει έντονο στην ταινία, μόνο που ποτέ δεν καταλήγει σε αυτοσκοπό. Η βία και το αίμα είναι η μετωνυμία ενός κακού που δεν έχει μόνο την ηθική, θρησκευτική διάσταση.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ
Πέμπτη 13.08- Κυριακή 16.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Σιωπηλός μάρτυρας( Rear window)του Άλφρεντ Χίτσκοκ( ΗΠΑ, 1954, 112’)
Ηθοποιοί: Τζέημς Στιούαρτ, Γκρέις Κέλλυ
Βραβείο «Έντγκαρ Άλαν Πόε» καλύτερης ταινίας (1955), Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Νέας Υόρκης καλύτερης ηθοποιού για την Γκρέις Κέλλυ (1954)
Εάν ψάχναμε έναν κλασσικό κατασκευαστή μυθοπλασιών, τον έχουμε μπροστά μας: Άλφρεντ Χίτσκοκ. Όσοι αγαπούν αυτόν τον ιδιαίτερο και χαρισματικό σκηνοθέτη, πέρα από τις απολαύσεις που παίρνουν από την ανέλιξη της πλοκής των ταινιών του, προσθέτουν την αναγνώριση αυτής ακριβώς της ευφυέστατης κατασκευαστικής ικανότητάς του, που είναι σαν ένα κλείσιμο του ματιού στον υποψιασμένο θεατή.
Στον Χίτσκοκ η εξέλιξη της πλοκής μοιάζει δευτερεύουσα. Κάθε σεκάνς (κεφάλαιο) είναι τόσο σοφά δομημένη που από μόνη της θα μπορούσε να αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία. Έχουμε λοιπόν έναν τραυματισμένο και ανίκανο να κινηθεί ρεπόρτερ. Από τη φύση της δουλειάς του περίεργος. Βαρεμένος από την ακινησία, παρακολουθεί μια όμορφη ξανθιά κυρία στην απέναντι πολυκατοικία, μέσα από το μάτι του φακού της μηχανής του. Ένας ιδιότυπος ηδονοβλεπτισμός, μια επαγγελματική διαστροφή τον οδηγεί να γίνει μάρτυρας σε ένα έγκλημα όπου η ακινησία του δεν του επιτρέπει να το αποκαλύψει. Ως εκ τούτου χρησιμοποιεί τη γοητευτική αρραβωνιαστικιά του.
Γίνεται πάλι μάρτυρας του δράματος που παίζεται στο απέναντι διαμέρισμα με άλλη όμως πρωταγωνίστρια, ανίκανος και πάλι να επέμβει δραστικά. Το σασπένς στο μεγαλείο του. Το μάτι του θεατή ταυτίζεται με αυτό του ήρωα. Ένα απίστευτο, γοητευτικό και με χιούμορ παιχνίδι στήνεται μπροστά στα μάτια του θεατή που μετέχει κι αυτός ως ηδονοβλεψίας, εξίσου ανίκανος να παρέμβει στην παρακολούθηση όσων συμβαίνουν στο απέναντι παράθυρο – οθόνη.
Δευτέρα 17.08- Τετάρτη 19.08, ώρες: 21.00 & 23.00
Ανταύγειες σε χρυσά μάτια ( Reflections in a golden eye) του Τζον Χιούστον (ΗΠΑ, 1967, 108’)
Ηθοποιοί: Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Μάρλον Μπράντο
Ο Τζον Χιούστον είναι ένας σκηνοθέτης μεγάλων επιτυχιών, τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά. Το Γεράκι της Μάλτας, θεωρήθηκε, έστω εκ των υστέρων, ως η απαρχή του φιλμ-νουάρ. Σκηνοθέτης τολμηρός στη θεματολογία του, μάστορας στην τέχνη του, δεν φοβήθηκε να περάσει και μπροστά στην κάμερα, ως ηθοποιός, με κορύφωση την ερμηνεία του στο ρόλο του αιμομίκτη μεγιστάνα στην ταινία του Ρομάν Πολάνσκι Chinatown.
Η ταινία του αυτή, αν και όχι τόσο γνωστή, έχει εξαιρετικούς και διάσημους πρωταγωνιστές. Το ζευγάρι της αισθησιακής, φιλήδονης και προκλητικής συζύγου (Ελίζαμπεθ Ταίηλορ) με τον προβληματικό, διαστροφικό στρατιωτικό (Μάρλον Μπράντο) είναι ο κεντρικός άξονας της ταινίας. Το όχημα της αποκάλυψης είναι ένας ηδονοβλεψίας στρατιώτης που είναι “παρόν” στις εξωσυζυγικές σχέσεις της συζύγου με έναν, απογοητευμένο από το γάμο του, συνάδελφο του άντρα της. Με χρώματα άλλοτε ηδυπαθή και άλλοτε σκοτεινά, ο Χιούστον περιγράφει με ευαισθησία και προσοχή αυτήν την πολύπλοκη και πολύγωνη σχέση των χαρακτήρων του.
Βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα της Κάρσον ΜακΚάλερς η ταινία αναπτύσσει την προβληματική της όχι μόνο πάνω στα παιχνίδια της επιθυμίας και της σεξουαλικότητας, αλλά επίσης και σε αυτά της επιβολής και της άσκησης εξουσίας, φαινόμενα ιδιαίτερα συνηθισμένα σε ζευγάρια που συνεχίζουν να είναι μαζί για λόγους τυπικούς. Εκεί η αγάπη μετατρέπεται σε μια σαδομαζοχιστική σχέση όπου δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το θύμα και τον θύτη. Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου ο αμερικάνικος κινηματογράφος με αρκετή τολμηρότητα έξυνε την επιφάνεια του αμερικάνικου ονείρου και αποκάλυπτε ασθένειες μιας κοινωνίας που το στίγμα τους ήταν καλά κρυμμένο.
ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Πέμπτη 20.08- Κυριακή 23.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Μέρες Θυμού (Flame & Citron) του Όλε Κριστιάν Μάντσεν (Δανία-Τσεχία-Γερμανία, 2008, 130’)
Ηθοποιοί: Τουρέ Λιντάρτ, Μαντς Μίκελσεν, Πήτερ Μίγκιντ
Βραβείο “Bodil” καλύτερης φωτογραφίας (2008), Βραβείο “Zulu” καλύτερης ταινίας , πρώτου και δεύτερου ανδρικού ρόλου (2008)
Μια πολύ καλή στιγμή του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, μια μεγάλη επιτυχία από τη Δανία ( τις μεγαλύτερες εισπράξεις στην κινηματογραφική ιστορία της). Η ταινία στέκεται με υψηλές αξιώσεις και θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανανεώνει την επική προσωπογραφία. Οι κεντρικοί ήρωες είναι ιστορικά πρόσωπα, αντιστασιακοί, που έδρασαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής με τα ψευδώνυμα που αναγράφονται στον ξένο τίτλο.
Με σφιχτό κινηματογραφικό ρυθμό, αγωνία ως το τέλος, διαρκή δράση, έρωτες, ανατροπές και προδοσίες, ανταγωνισμούς μεταξύ συντρόφων και φυσικά με μια ηρωική κατάληξη, η ταινία εξελίσσεται σ' ένα βαρύ, μυστηριακό τοπίο κατοχής, με έντονη την αίσθηση του πανικού, των θανάτων, της καχυποψίας και των δολοπλοκιών που συχνά διατρέχουν δράσεις που κινούνται στην παρανομία και βασίζονται στην σκληρότητα. Με έναν ωμό και ρεαλιστικό τρόπο, με ντεκόρ που αναπαριστούν με αληθοφάνεια και λεπτομέρεια την εποχή, ο σκηνοθέτης απεικονίζει τους συγκεκριμένους ανθρώπους και το περιβάλλον τους, την εποχή και την Ιστορία. Οι αντιστοιχίες με τη δική μας αντίσταση είναι αυτονόητες, για όσους θυμούνται ακόμα.
Δευτέρα 24.08- Τετάρτη 26.08, ώρες: 21.00 & 23.15
Επιχείρηση Βαλκυρία (Valkyrie) του Μπράιαν Σίνγκερ (ΗΠΑ-Γερμανία, 2008, 121’)
Ηθοποιοί: Τομ Κρουζ, Κένεθ Μπράνα
Οι πιο δύσκολες ιστορικές ταινίες είναι αυτές που αναφέρονται σε συγκεκριμένα γεγονότα τα οποία ο θεατής γνωρίζει. Έτσι και στην περίπτωση αυτή ο σκηνοθέτης αναλαμβάνει να ανασυνθέσει μια απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ σχεδιασμένη από μια ομάδα αξιωματικών που πιστεύει ότι η ήττα είναι αναπόφευκτη και η μόνη λύση είναι να φύγει από τη μέση ο Χίτλερ ώστε να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για το τέλος του πολέμου. Την εκτέλεση αναλαμβάνει ένας ανάπηρος αξιωματικός, ήρωας του αφρικανικού μετώπου. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε.
Τι λοιπόν μας προτείνει η ταινία; Πού στηρίζεται για να μας τραβήξει το ενδιαφέρον; Είναι φανερό ότι έχουμε μια ιστορία χαρακτήρων που λειτουργούν κάτω από υπέρμετρη ψυχολογική πίεση. Ως εκ τούτου η ταινία στηρίζεται στην ερμηνευτική δεινότητα μιας πλειάδας καλών και γνωστών ηθοποιών. Παρακάμπτει την ευκολία των πολλών σκηνών δράσης και προτιμά μια περισσότερο εσωτερική, κλειστοφοβική κινηματογράφηση. Ο σκηνοθέτης εμμένει στο συνομωσιολογικό στοιχείο, στους ανθρώπους πρωταγωνιστές του, με αιχμή του δόρατος τον αξιωματικό που αναλαμβάνει την τοποθέτηση της βόμβας στο κρησφύγετο του Χίτλερ.. Η ταινία είναι περισσότερο μια ιστορική τοιχογραφία, με πλαίσιο τον πόλεμο, εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, που μέσα σ' αυτήν εγγράφεται η ουτοπία μιας ομάδας ανθρώπων. Εδώ η μυθοπλασία κερδίζει την Ιστορία και αυτό μπορούμε να το καταχωρήσουμε στα θετικά του σκηνοθέτη.
ΝΕΟΣ ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Πέμπτη 27.08- Κυριακή 30.08, ώρες: 20.45 & 23.00
Η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής σου (La premier jour du reste de ta vie) του Ρεμί Μπεζανσόν (Γαλλία, 2008, 114’)
Ηθοποιοί: Ζακ Γκαμπλέν, Μαρκ-Αντρέ Γροντέν, Ντεμπορά Φρανσουά
Βραβείο «Σεζάρ» καλύτερου μοντάζ, καλύτερου υποσχόμενου και καλύτερης υποσχόμενης ηθοποιού (2009)
Αν μας ζητούσαν να αφηγηθούμε τη ζωή μας μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, αφού ξεροβήχαμε με αμηχανία, θα οδηγούμασταν σε μια αυθόρμητη επιλογή γεγονότων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για μας. Και από μια ζωή π.χ. σαράντα χρόνων τελικά λίγα πράγματα θα κρίναμε σημαντικά να αφηγηθούμε. Η ταινία αυτή είναι ακόμα πιο τολμηρή: πέντε μέρες επιλεγμένες από ένα διάστημα δώδεκα χρόνων, όσες δηλαδή και τα μέλη μιας οικογένειας, που αποτελούν το μυθοπλαστικό καμβά της γλυκόπικρης αυτής κομεντί: ένας μανιώδης καπνιστής, στο επάγγελμα ταξιτζής, η άνεργη γυναίκα του που ασχολείται με τα οικιακά και τα τρία παιδιά τους.
Πέντε μέρες, καθοριστικές ημερομηνίες, διαφορετικές μέσα στο χρόνο, με κεντρικό άξονα ένα διαφορετικό μέλος κάθε φορά. Ιστορίες άλλοτε κωμικές και άλλοτε δραματικές, που σημαδεύουν τους χαρακτήρες. Καλό σκηνοθετημένη, με πολύ καλές ερμηνείες που βραβεύτηκαν άλλωστε με Σεζάρ (γαλλικά 'Όσκαρ), η ταινία βλέπει με τρυφερότητα τους χαρακτήρες της. Ζει αυτές τις μικρές τους ιστορίες με έναν ενωτικό τρόπο. Η οικογένεια λειτουργεί. Μήνυμα αισιοδοξίας σε μια εποχή κρίσιμη για την οικογένεια; Θα μπορούσε να είναι κι αυτό. Η ταινία πάντως κυλάει εύκολα. Η επιλογή της κομεντί διευκολύνει τα πράγματα και σ' αυτό το είδος οι γάλλοι είναι καλοί.
Δευτέρα 31.08- Τετάρτη 02.09, ώρες: 20.45 & 23.00
Το χάρισμα της Σεραφίν (Seraphine) του Μαρτίν Προβόστ (Γαλλία-Βέλγιο, 2008, 125’)
Ηθοποιοί: Γιολάντ Μορό, Ούλριχ Τουκούρ
Βραβείο «Σεζάρ» καλύτερης ταινίας, καλύτερης φωτογραφίας, καλύτερων κοστουμιών, καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, καλύτερης μουσικής, καλύτερων σκηνικών, και καλύτερης ηθοποιού για την Γιολάντ Μορό (2009)
Η πολυβραβευμένη με Σεζάρ αυτή ταινία έχει ως κεντρικό χαρακτήρα μια ελάσσονα ναίφ γαλλίδα ζωγράφο που ισορροπεί ανάμεσα στη δημιουργικότητα και την τρέλα. Μια μεσόκοπη γυναίκα, μεγαλωμένη σε μοναστήρι, που ζει το πρωί κάνοντας την καθαρίστρια, μια μισό-σαλεμένη για τον υπόλοιπο κόσμο, ενώ το βράδυ μεταμορφώνεται σε μια δημιουργό, ένα αυθεντικό ταλέντο, που αποτυπώνει τη φύση με ένα δικό της, ιδιαίτερο και πρωτοποριακό τρόπο. Η τυχαία ανακάλυψή της από ένα γερμανό συλλέκτη δεν θα οδηγήσει πουθενά, καθώς το ξέσπασμα του πρώτου παγκόσμιου πόλεμου τον απομακρύνει πριν προλάβει να την κάνει γνωστή...
Έχουμε, λοιπόν, μια ταινία εστιασμένη στον εσωτερικό κόσμο της ηρωίδας, στηριγμένη στην εξαιρετική ερμηνεία της Γιολάντ Μορό, γνωστής ήδη από το Τσεκούρι του Γαβρά. Ένα συγκινητικό πορτραίτο που καταφέρνει να αναπαραστήσει όχι μόνο τη ζωή αλλά και την εποχή της Σεραφίν. Ταυτόχρονα και μια σχέση ανάμεσα σε δυο μοναχικά άτομα που έχουν ως κοινό άξονα την τέχνη, από διαφορετική οπτική ο καθένας. Από τη μια η δημιουργός και από την άλλη ο εκτιμητής. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί με προσοχή αυτή τη διπλή ζωή και επιτυγχάνει να μας μεταφέρει την εσωτερική λάμψη αυτής της γυναίκας την ώρα της δημιουργίας, όπου με ένα μαγικό τρόπο η γυναίκα αυτή μεταμορφώνεται από μια απλοϊκό πλάσμα, χωρίς κάποια ιδιαίτερη κουλτούρα, σε μια προσωπικότητα με απίστευτη δύναμη έκφρασης και δημιουργίας.
ΟΙ ΣΤΑΡ ΣΤΙΣ ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Πέμπτη 03.09- Κυριακή 06.09, ώρες: 20.45 & 23.00
Μερικοί το προτιμούν καυτό ( Some like it hot) του Μπίλυ Γουάιλντερ (ΗΠΑ, 1959, 120’)
Ηθοποιοί: Μέριλιν Μονρό, Τόνι Κέρτις, Τζακ Λέμον
Όσκαρ καλύτερων κοστουμιών (1960), Χρυσή σφαίρα καλύτερης ταινίας στην κατηγορία κωμωδία / μιούζικαλ, καλύτερου κωμικού και καλύτερης κωμικού ηθοποιού για τον Τζακ Λέμον και την Μέριλιν Μονρό αντίστοιχα (1960)
Ο πιο σημαντική επίδραση που δέχτηκε ο αμερικάνικος κινηματογράφος προήλθε από το κύμα των γερμανών προσφύγων πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που εξαιτίας της ανόδου του ναζισμού στην εξουσία κατέφυγαν στις Η.Π.Α.. Σκηνοθέτες όπως οι Λαγκ, Στέρνμπεργκ, Γουάιλντερ, Σερκ αλλά και ηθοποιοί σαν τους Λόρε και Ντήτριχ μπόλιασαν μια ευρωπαϊκή αισθητική, μια “καλλιτεχνικότητα” άγνωστη για τους περισσότερους αμερικάνους για τους οποίους ο κινηματογράφος ήταν περισσότερο μια βιομηχανία του θεάματος παρά μια νέα μορφή τέχνης.
Η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα απόλυτο επιτυχημένο κράμα ενός πανέξυπνου σεναρίου και μια σκηνοθεσίας με απίστευτο ρυθμό, ταιριαστό σε ένα κωμικό είδος παλαιότερης εποχής slapstick). Μια σατιρική ματιά στις γκαγκστερικές ταινίες του 1920 με 30 (γι αυτό άλλωστε το ασπρόμαυρο), μια κωμωδία καταστάσεων που στηρίζεται στην απόκρυψη των ταυτοτήτων αλλά και στην αντιστροφή του φύλου, με εξαιρετικούς διάλογους και ερμηνείες απόλυτα ταυτισμένες στο κλίμα της ταινίας, (με νέα για εκείνη την εποχή πρόσωπα, με συνεχή δράση και κωμικές εκρήξεις ή ανατροπές, μια κωμωδία που δίκαια πέρασε στην ιστορία του κινηματογράφου. '
Όσο για την υπόθεση, δυο μουσικοί γίνονται, άθελά τους, μάρτυρες σε ένα ξεκαθάρισμα μεταξύ γκάνγκστερ. Για να ξεφύγουν μεταμφιέζονται σε γυναίκες και μπερδεύονται σε μια γυναικεία μπάντα που κάνει τουρνέ. Πέρα όμως από τους γκάνγκστερ που τους καταδιώκουν μπερδεύεται στα πόδια τους κι ο έρωτας...
Δευτέρα 07.09- Τετάρτη 09.09, ώρες: 20.45 & 23.00
Διακοπές στη Ρώμη ( Roman Holiday) του Γουίλιαμ Γουάιλερ Ηθοποιοί: Γκρέγκορυ Πεκ, Όντρεϊ Χέμπορν ( ΗΠΑ, 1953, 118’)
Όσκαρ καλύτερου σεναρίου, καλύτερων κοστουμιών και α’ γυναικείου ρόλου για την Όντρεϊ Χέμπορν (1954), Χρυσή σφαίρα καλύτερης ηθοποιού για την Όντρεϊ Χέμπορν (1954), Βραβείο Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης καλύτερης ηθοποιού για την Όντρεϊ Χέμπορν (1953)
Μια νεαρή και όμορφη πριγκίπισσα αποφασίζει να σπάσει τη ρουτίνα του πρωτοκόλλου που πρέπει να τηρεί κατά γράμμα. Σε μια επίσημη επίσκεψή της στη Ρώμη, το σκάει και υπό την επήρεια του ηρεμιστικού που της έχουν χορηγήσει προκειμένου να αντέξει το σκληρό πρόγραμμα της , βρίσκεται να κοιμάται σε ένα παγκάκι. Εκεί τη συναντά ο νεαρός αμερικανός ανταποκριτής που μη αναγνωρίζοντας ποια είναι της παραχωρεί το φτωχικό του δωμάτιο για να ξεκουραστεί. Την επόμενη μέρα κι ενώ όλοι ψάχνουν την πριγκίπισσα, το ζευγάρι περνάει μια υπέροχη μέρα ξενάγησης στην αιώνια πόλη...
Σας θυμίζει κάτι αυτή η μυθοπλασία: Την έχουμε δει κατ' επανάληψη σε όλη την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου εγγραμμένη με το αρχέτυπό της. Μια πολύ καλή δική μας εκδοχή είναι και το Λατέρνα, φτώχια και φιλότιμο. Στηρίζεται σε λίγες παραμέτρους: “απόδραση από τα δεσμά της υποχρέωσης”, 'μεταμφίεση ή μη αναγνώριση”, “διαφορετική ζωή” που μπορεί να είναι ο έρωτας ή μια εμπειρία και τέλος “επιστροφή”. Εδώ όμως έχουμε κάτι παραπάνω: ένα εξαιρετικό σκηνοθέτη, μια πανέμορφη πόλη και δυο ηθοποιούς σε σημαντικές στιγμές της καριέρας τους.
Η Χέμπορν απογειώνεται με ένα Όσκαρ που παίρνει γι αυτήν την ερμηνεία της και ο Πεκ δοκιμάζεται με επιτυχία σε έναν ¨”ανάλαφρο” ρόλο. Μια ευχάριστη, παιχνιδιάρικη ταινία, αναδεικνύει τα πρόσωπα και τους χώρους. Εναλλακτικά θα μπορούσε να λεγόταν 'Ο γύρος της Ρώμης με βεσπάκι σε μια μέρα”. Μήπως τελικά πίσω από το Roman του τίτλου δεν κρύβεται μόνο η Ρώμη αλλά και ο ρομαντισμός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου