Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1980

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.

Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».

Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.

Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.

Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.

Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.

Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.Τότε δεν υπήρχαν κινητά.

Σπάγαμε τα κοκάλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»

Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα.

Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.

Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι.

Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.

Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.

Εμείς είχαμε φίλους.

Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.

Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.

Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.

Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα.

Φανταστείτε το!

Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο!

Χωρίςκανέναν υπεύθυνο!

Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.

Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.

Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.

Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

16 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Τι υπέροχο κείμενο Κώστα και πόσο αληθινό! Όπως τα λες ήταν ακριβώς, μόνο που το ποτάμι δε γυρίζει πίσω κι οι καιροί έχουν αλλάξει δραματικά...δυστυχώς... Ναι νιώθω κι εγώ τυχερή που μεγάλωσα έτσι και σ'ευχαριστώ που μου το θύμισες. Να είσαι καλά, χαιρετίσματα σε όλα τα παιδιά εκεί, δε σας ξεχνώ ποτέ (φροντίζει η μουσική σας γι αυτό) και σας εύχομαι καλές και ξεκούραστες διακοπές!

neni είπε...

Καλημέρα φίλε μου.
Εγώ δεν είμαι σαν αυτή την κατηγορία παιδιών..
Αλλά ευτυχώς λίγα χρόνια μετά!

Ωραίο κειμενάκι αν και το έχω ξαναδιαβάσει κάπου.

Σε χαιρετώ και τα ξαναλέμε.

------ είπε...

καλό μεσημερι...τι γίνεται όλα καλά;;κι εμεις μια χαρά...να σας ρωτήσω κατι;;;Θα σας πειραζε να διαβαζα στην αυριανή μου εκπομπή το γεννημένοι πριν το 80;;;;
Αν έχει συμφωνείτε έχει καλώς...αν όχι δεν πειράζει μιαάλλη φορά.
Θα σας στειλω και μέιλ...
Ευχαριστώ πολύ
Νανά Τσούμα ΝΕΤ 105,8

------ είπε...

Αλλά δε βλέπω πουθενά το μέιλ σας...εκτός αν ειμαι τυφλή!!!!!
Οπότε περιμένω την απάντησή σας από εδώ η οποία ελπίζω να μην αργήσει και παθω κανενα έμφραγμα!!!!!
Την καλημερα μου και πάλι

eirini είπε...

Τέλειο! Όπως τα γράφεις, έτσι ήταν!
Το ωραιότερο κείμενο που έχω διαβάσει ως τώρα! Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή τα έζησα, γελούσα όση ώρα το διάβαζα! Δυστυχώς όσοι δεν τα ζήσαν, θα προβληματιστούν..

lila είπε...

Παλιό,αλλά καλό και επίκαιρο.Είμαι κι εγώ ένα παιδί που γεννηθηκε πριν το 1980.(Ευτυχώς!)

Kostas είπε...

Το κείμενο αυτό κυκλοφορεί πολλά χρόνια στο Internet, απλά ανά καιρούς εμφανίζετε ξαφνικά.
Εμείς είναι 3η φορά που το δημοσιεύουμε.
Πάντως το μυαλό που το ‘είδε’ και το αποτύπωσε γραπτός, έχει και αυτός χάσει την ‘ελληνική’ αθωότητα εκείνων των καιρών.

Καλό καλοκαίρι

Marios είπε...

Μαρία
Εμείς περάσαμε ωραία παιδικά χρόνια.
Τα σημερινά παιδιά τι κάνουν;
Ολοι μέρα διάβασμα και στον ελευθερο χρόνο τους στον υπολογιστή.
Τα παιδιά απο τον σταθμό έχουν πάει διακοπές και έχουμε μείνει ο Κώστας και εγώ.
Καλές διακοπές εαν ξαναφύγεις.

Marios είπε...

Neni
Δεν ξέρω πως πέρασες εσυ τα παιδικά σου χρόνια αλλά να σου την αλήθεια εμένα μου άρεσε πολύ που μπορούσα να παίζω και να κάνω όλα αυτά που γράφει το κείμενο.

Marios είπε...

Νανά Τσούμα
Τα είπαμε με e-mail.
Καλές εκπομπές.

Marios είπε...

Ειρήνη
Καλή αρχή με τα Blog.

Marios είπε...

Lila
Πρώτη φορά στο Blog μας;
Να σε βλέπουμε συχνά.

neni είπε...

Μάριε Καλημέρα και Καλό μήνα και από εδώ,από την δικιά σου σελίδα.
Όμορφα παιδικά χρόνια πέρασα αλλά όχι σίγουρα με τόση ξενοιασία που περιγράφεις εσύ!
Ίσως τα έξι χρόνια διαφοράς να είναι αρκετά να αλλάξουν τα δεδομένα εκείνης της εποχής!
Πάντως,όλα αυτά που γράφεις είναι υπέροχα!
Σε χαιρετώ,καλή σου μέρα!

eirini είπε...

Μάριε καλημέρα και καλό μήνα! Καλό μήνα και σε όλους!!

Theogr ο κηπουρός είπε...

Καλησπέρα. Απλά πέρασα να πω καλό μήνα και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.

Kostas είπε...

Καλό καλοκαίρι και σε εσένα. Καλή ξεκούραση και καλές δροσερές καλοκαιρινές στιγμές…..

RadioPoint.Web Radio